- W jaki sposób rozpoznawać obszary, dzięki którym dana osoba osiąga znacznie lepsze wyniki od pozostałych członków zespołu?
- Jak zdiagnozować, na czym polega różnica pomiędzy nią a innymi handlowcami w zespole?
- Jak z pomocą takiego pracownika rozwijać resztę zespołu?
Wielu menedżerów w pracy używa tzw. dobrych praktyk, aby poprawiać wyniki. Stanowią one wyznacznik, pewien rodzaj wzorca, do którego powinni dążyć inni pracownicy. Transferem tej wiedzy są najczęściej najbardziej efektywni pracownicy w danym środowisku biznesowym. Najlepsze praktyki wykorzystuje się, aby polepszyć bieżącą sytuację, doprowadzić do pozytywnych zmian i doskonalić pracę ludzi.
Jak uchwycić istotę skuteczności kogoś, kto jest naprawdę dobry w tym, co robi?
Na co zwrócić uwagę, aby zbadać główne czynniki odpowiedzialne za wynik końcowy?
Bez odpowiedzi na te pytania nie da się dokonać transferu umiejętności na pozostałych członków zespołu.
Krótka historia modelowania
W latach 70. XX w. Richard Bandler i John Grinder, po obserwacji pracy wybitnych terapeutów (Fritza Perlsa, Virginii Satir, Miltona Ericksona), zauważyli, że da się wyodrębnić strukturę doświadczeń, która odpowiada za ich sukcesy. Wyniki terapii prowadzonych przez tych troje specjalistów wielokrotnie przekraczały normy i były nie do powtórzenia przez innych psychologów. Okazało się, że wysoka skuteczność jest wynikiem kilku zmiennych, które można opisać i zaprezentować w formie modelu. Zastosowanie go przez innych terapeutów doprowadziło do tych samych imponujących rezultatów. Tak powstało modelowanie. Jest to proces wyodrębnienia struktury doświadczeń osoby, którą stawiamy za wzorzec do naśladowania. Uzyskany w ten sposób model może być wykorzystywany przez inne osoby do osiągania identycznych rezultatów, jak w przypadku wzorca.
Aby przeprowadzić proces, musimy:
- wybrać osobę, którą chcemy zmodelować (może to być np. najbardziej efektywny pracownik w firmie lub zespole),
- stworzyć model – pewien rodzaj szablonu do odgrywania przez pozostałych pracowników zespołu. Tworzenie wzorca polega na wyodrębnieniu schematów myślenia oraz zachowania, jakimi posługuje się osoba, z której chcemy brać przykład. Aby to zrobić, potrzebujemy rozłożyć myśli i działania pracownika modelowanego na czynniki pierwsze, aby można było zobaczyć głębszą strukturę leżącą u podstaw jego zachowań.
W ten sposób stworzymy czytelny wzorzec, który będzie prowadzić resztę osób w stronę efektywniejszej pracy.
Pozostałe 59% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuMożesz też zobaczyć ten artykuł i wiele innych w naszym portalu Sprzedaz 24. Wystarczy, że klikniesz tutaj.
